ديوارهاي خالي اتاقم را
از تصويرهاي خيالي او پر مي کنم

خداي من زيباست
خداي من رنگين کمان خوشبختي ست
که پشت هر گريه
انعکاسش را
روي سقف اتاق مي بينم

من هيچ
با زبان کهنه صدايش نکرده ام

و نه
لاي بقچه پيچ سجاده
رهايش

او در نهايت اشتياق به من عاشق شد و
من در نهايت حيرت

حالا
گاه گاهي که به هم خيره مي شويم
تشخيص خدا و بنده چه سخت است